Je kon kiezen uit de Zwerverstocht en de dropping. De zwerverstocht startte vanaf de Ganzerik. In groepjes werd iedereen naar het bos de Haere gestuurd. Diegene die nog even moesten wachten konden zich vermaken met oud Hollandse spelletjes. Natuurlijk met een kopje koffie of chocolademelk en een lekkere koek. Lopend in het bos zag je al gauw een lichtje … en even verderop een volgend lichtje. Zo kwam je bij de toren aan, waar een zwerver naar buiten geknikkerd werd. Maar daar kwam hij Sint Maarten tegen. Van hem kreeg hij de helft van zijn warme mantel. En dat was maar goed ook, want het was koud …. 4 graden. Teruglopend door het bos werd je ineens opgeschrikt door twee heksen. Daar kwam je niet zomaar langs, je moest toch echt van de (groene) toverdrank proeven….. o, wee als je dat niet wou. Dan de dropping. Plaatsnemen in de bus, waarvan de ruiten zijn afgeplakt en rijden maar. Na twintig minuten rijden stoppen we en wachten even op een verlate deelnemer. In karavaan komen we aan bij een bos. Er worden wat mensen weggebracht ….. en ondertussen wordt er gewacht totdat de eerste groep het teken krijgt dat ze mogen vertrekken. Het pad wordt aangewezen: “ zoek het verder maar uit” krijgen ze te horen. Gelukkig staat er wel iets op papier, maar de weg vinden in het donker is erg lastig. Welke splitsing wordt bedoeld… en moeten we hier nu naar links, loopt hier wel een pad? Maar ineens weet je dat je goed zit, je schrikt geweldig: daar onderaan de heuvel, achter het mooie kasteel, vindt een moordpartij plaats. Wat doe je? Laat je dit gebeuren? Of ga je die arme vrouw op de grond helpen? Niet iedereen reageerde even adequaat waardoor de arme vrouw toch behoorlijk toegetakeld werd. Maar gelukkig, aarzelend wordt er een begin gemaakt en wordt ze toch geholpen. En kun je je weg vervolgen door het donkere bos. Je sloeg af en liep door een lange haag heen, ergens in het midden sprong er ineens een heks voor je, doorlopen lukte niet meer, je moest mee met haar een zijpaadje in, in ruil voor het meegaan naar haar schuilplaats kreeg je wat lekkers. Ze stuurde je ook zo weer weg, bij het verlaten van het pad joeg een spook je nog wat stuipen op het lijf. Niet weerkomen was de boodschap! Maak dat je wegkomt! Een stukje verderop was het even zoeken naar het juiste pad, maar gelukkig is er niemand verdwaald en konden we met z’n allen weer de bussen instappen en terugrijden naar huis.
