Het was weer een leuke dag en voor de meeste mensen een verrassing wat deze dag weer zou gaan brengen. ’s Morgens om 8.15 uur stond de koffie klaar en om half negen stapte iedereen in de auto’s met paraplu’s, een visstoeltje en een regencape. De navigatie werd ingesteld en daar gingen we richting Loerbeek in de stromende regen. Wat we met al die spullen moesten bleef nog een tijdje onduidelijk. Toen we eindelijk op de plaats van bestemming kwamen, ergens in the middle of now where, werden we ontvangen door Pauline die ons vertelde dat we met speksteen zouden gaan werken. Het onderwerp was “de verwondering” Het resultaat was verbluffend. Wat een prachtige beelden zijn er gemaakt deze dag en wat een bijzondere verhalen zitten er achter deze beelden. Na het harde werken had iedereen wel behoefte aan een lekkere lunch en warmte. Het was namelijk erg koud in de werkplaats. We zijn in de auto’s gestapt, naar een parkeerplaats aan de bosrand gereden en zijn met manden vol heerlijke broodjes, die Bart had verzorgd, het bos in gewandeld. Veel mensen dachten nog dat we richting een warm en gezellig restaurant zouden lopen maar niets was minder waar. Het motto was “back to basic”. We zijn in het bos neergestreken en hebben in de kou en vreselijke wind maar met veel gezelligheid op ons visstoeltje een heerlijke lunch genuttigd. Er was zelfs voor “warme soep”gezorgd. Toen we de kou echt niet meer konden weerstaan zijn we in de warme auto’s richting Heino gereden waar we heerlijk voor elkaar gekookt hebben tijdens een kookworkshop. Wat er allemaal in elkaars pannen terecht is gekomen is nog steeds niet duidelijk maar het was erg lekker, erg veel en erg gezellig.
Tja . . .
wat zijn we druk met speksteen!